ابوالقاسم فردوسی شاعر ایرانی در سال 329 هجری قمری در توس خراسان متولد شد و در سال 416 مقبره حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی در میان باغی در مصفا در 20 کیلومتری شمال مشهد قرار دارد. این بنا توسط هوشنگ سیحون بر اساس طرح قبلی خود توسط حسین لرزاده با تغییراتی در ابعاد، اندازه و تزئینات طرح‌ریزی و بازسازی شده می باشد. فردوسی که بود؟ ابوالقاسم فردوسی طوسی حماسه سرای ایرانی می باشد که در سال ۳۲۹ هجری قمری در توس خراسان چشم به جهان گشود و در سال ۴۱۶ هجری قمری رحلت. به عقیده بسیاری از کارشناسان می توان او را بهترین خواننده پارسی زبان دانست که توانسته یکی از بهترین آثار سن خود را انجام دهد و شاهنامه بخواند. او را با القاب دیگری چون حکیم سخن، حکیم توس و استاد سخن نیز می شناسند و در سراسر جهان شهرت دارد. زمانی که زبان دانش و ادب در ایران عربی بود، فردوسی توانست با نگارش شاهنامه جان تازه ای به فرهنگ ما ببخشد و جاودانگی زبان پارسی را همگی مدیون سعی او هستیم.شاهنامه کتابی می باشد مشتمل بر 60000 بیت و یکی از بزرگترین و برجسته ترین منظومه های حماسی جهان که حاصل دست کم سی سال زحمات و سعی فردوسی می باشد.این شاهکار ادبی به شرح اساطیر، افسانه ها و دوران ایران از ابتدا تا حمله اعراب به ایران در قرن هفتم و در چهار سلسله پادشاهی پیشدادیان، کیانیان، اشکانیان و ساسانیان و سه بخش اساطیری (از دوران کیومرث تا سلطنت فریدون)، حاوی پهلوانی (از ظهور کاوه آهنگر تا مرگ رستم) و تاریخی (از سلطنت بهمن و تولد اسکندر تا گشایش ایران توسط اعراب) می باشد. 
مقبره فردوسی در وسط باغ مصفا در 20 کیلومتری شمال مشهد قرار دارد. هخامنشیان به ویژه مقبره کوروش به دستور انجمن ملی آثار باستانی در سال 1343 ابتدا و به سرپرستی مهندس هوشنگ سیحون در سال 1347 به پایان رسید. نمای بیرونی بنا حاوی عناصر تزیینی هخامنشی به ویژه ستون ها و سرستون ها و اشعاری می باشد که در چهار جهت بنا توسط حکیم فردوسی سروده شده و نمایانگر اندیشه و شخصیت اوست.اقبال بالایی بنا توخالی می باشد و فضای داخلی آن علاوه بر الهام گرفتن از معماری اشکانی، حاوی 20 ستون مرمری در پایین و 8 ستون در بالا می باشد.نقاشی های دیواری فریدون صدیقی در اقبال هایی از مقبره نصب شده می باشد که صحنه هایی از روایت های شاهنامه را نشان می دهد. 
بنای کنونی مقبره فردوسی با الهام از معماری هخامنشی به ویژه مقبره کوروش ساخته شده می باشد و بنای فعلی 900 متر مساحت دارد و از بتون، سنگ و کاشی ساخته شده می باشد. اقبال بالایی ساختمان که در اجرای اولیه جامد بود، این بار توخالی شد. سقف داخلی آن با موزاییک هایی متاثر از عناصر تزئینی دوران هخامنشی و دوران فردوسی پوشیده شده می باشد. دیوارهای آن به طور کامل با سنگ های منطقه توس ساخته شده می باشد. ساختار کلی بنا تداعی گر مقبره کوروش کبیر در پاسارگاد می باشد و هم اکنون باغ مقبره با مساحتی در حدود شش هکتار و موزه و کتابخانه پذیرای بیش از یک میلیون زائر و دوستدار فردوسی می باشد. هر سال اما نخبگان ادبی ایران این سریال را در خور شأن رفیع فردوسی نمی دانند و در صدد توسعه آن هستند.
مقبره فردوسی در سال 1343 به دستور انجمن ملی آثار باستانی ابتدا شد و در سال 1347 اتمام شد. متر سطح و از بتن و سنگ ساخته شده می باشد و کاشی آن 
می باشد
